Hymn Szkoły Podstawowej nr 1 w Łodygowicach

Niech podają dawne dzieje,
ludu pieśń natchniona
i wiatr niech szepce do ucha
jaką byłą Ona.

Ref.
O Jadwigo Święta,
Cenna perło w serca toni,
Któż to łask Twych nie pamięta,
Nie zna ciepła dłoni.

Sztandar szkoły my młodzieży
dziś w górę wzniesiem...

Gdzie ta keja?

Tegoroczny wyjazd na Zieloną Szkołę okazał się wyjątkowy…

W podróż udaliśmy się autokarem sprzed budynku szkoły 1 września ok. godz. 21: 00. Na miejsce dojechaliśmy bezpiecznie w godzinach rannych, następnego dnia. Mimo zmęczenia wszyscy z radością poszliśmy na śniadanie, a następnie na przywitanie z morzem.  Pogoda dopisała, więc było bardzo zabawnie.  Po kolacji pani Halinka wzięła gitarę i zaczęła grać szanty. Wszystkim wpadła do ucha jedna, bardzo rytmiczna piosenka, szybko się jej nauczyliśmy, a później okazało się, że do końca pobytu na zielonej szkole brzmiała w naszych uszach. Im częściej ją śpiewaliśmy, tym częściej zastanawialiśmy się, co to jest KEJA??? Niestety, nasze panie nie chciały zdradzić nam tej tajemnicy, tylko powiedziały, że w odpowiednim czasie dowiemy się, co to jest. Po dniu pełnym wrażeń nieco zmęczeni poszliśmy spać.

Pełnomocnictwo

My podpisani gminy Łodygowice, gminy Bierna i gminy Glemieniec upoważniamy Balcera Imielskiego rolnika z Łodygowic, Szymona Kufla zagrodnika z Glemieńca w sprawie o dotacyi Nauczyciela dla szkoły w Łodygowicach i o wybudowaniu tejże, opał i o czyszczeniu w jmieniu naszym deklaracyą oddać, protokoły i inne pisma urzędowe podpisywać, obowiązki na siebie brać, jednym słowem nas w tej sprawue w wszelkich rzeczach zastępować. (*)
Datum Łodygowice dnia 2 stycznia 1852r.

(*). Treść aktu erekcyjnego z dnia 2 stycznia 1852 roku.

Historia Szkoły Podstawowej nr 1 w Łodygowicach

Okres zaborów.

Tradycja oświaty w Łodygowicach sięga początków XVII wieku. W tym czasie istniała już parafia łodygowska i Państwo łodygowskie należące wtedy do Jerzego księcia Zbarskiego – podczaszego i kasztelana krakowskiego od 1620 roku. Pierwsze zapiski o szkole łodygowskiej i jej nauczycielu spotykamy w roku 1630. Była to szkoła parafialna, obejmująca najniższy szczebel edukacji, w której poza religią uczono pisania, czytania i rachunków. Dzięki tej szkole, mieszkańcy Państwa łodygowskiego byli ludźmi stosunkowo światłymi, o rozbudzonych uczuciach patriotycznych. Świadczy o tym ich udział w walkach ze Szwedami w czasie „potopu szwedzkiego”. Szkoła parafialna przetrwała do wybudowania nowej szkoły, której projekt istniał prawdopodobnie już na początku XIX wieku. Pismem z 13 czerwca 1838 roku mandatariusz dominium łodygowickiego, Knyps pouczał proboszcza łodygowickiego, jak ma wytłumaczyć opieszałość w wybudowaniu nowej szkoły, do czego dominium było zobowiązane. Miała to być stosunkowo duża szkoła dla 300 uczniów i bardzo kosztowna. Dlatego też gromady protestowały przeciwko nałożeniu na nich kosztów budowy, motywując to tym, że…” ludność tutejsza i ich dzieci, dobrą naukę katechizmu, wraz z nauką czytania i pisania otrzymują i liczne je już posiadają, o czym sam biskup raczył się w zeszłym roku osobiście przekonać i raczył swoje stąd chlubne dla uczniów ludności tutejszej zadowolenie oświadczyć”… W końcu po długich przetargach wybudowano nową, drewnianą szkołę, która stanęła pod kościołem w Łodygowicach.